5 Οκτωβρίου 2020
Ο Τζέιμς Γουίλιαμς είναι ένας αυτιστικός αυτοσυνήγορος που ταξιδεύει και μιλάει σε όλη τη χώρα. Προσκλήθηκε στο Vaccine Injury Awareness Walk στο Grand Rapids, MI, αυτή την εβδομάδα, και αυτή είναι η ιστορία τραυματισμού εμβολίου που υπέβαλε.
Είμαι ένας «μη Ισπανόφωνος λευκός» αυτιστικός άνδρας στα πρώτα 30 μου, αρμενικής, γερμανικής, ολλανδικής και ουαλικής καταγωγής. Γεννήθηκα το 1988 και μεγάλωσα στα τέλη της δεκαετίας του 1980, του 1990 και του 2000. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αντιμετώπισα όχι μόνο πολλά κλασικά συμπεριφορικά, κοινωνικά και αισθητηριακά συμπτώματα του αυτισμού, αλλά και πολλές βιοϊατρικές και σωματικές συννοσηρότητες που αποτελούν επίσης, από πολλές απόψεις μέρος του αυτισμού – μια αλλεργία στο σιτάρι (και αργότερα, στη γλουτένη), στην κίνηση ασθένειες, τραυματισμοί στο πηγούνι που προκαλούνται από τον κινητικό συντονισμό, ιγμορίτιδα, παλινδρόμηση χαμηλής οξύτητας και άλλα γαστρεντερικά/πεπτικά προβλήματα, μια τεράστια αυτοάνοση κατάρρευση που παραλίγο να με σκοτώσει ως προεφηβικό, όπου το ανοσοποιητικό και το πεπτικό μου σύστημα σχεδόν έκλεισαν.
Για το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής μου ηλικίας, της προεφηβείας, της εφηβείας και της πρώιμης ενηλικίωσης, η οικογένειά μου και εγώ οδηγηθήκαμε να πιστεύουμε ότι αυτά τα ιατρικά ζητήματα είτε δεν είχαν σχέση με τον αυτισμό μου είτε ήταν απλώς ιατρικές συννοσηρότητες είτε άμεσα είτε έμμεσα σχετιζόμενες με τον αυτισμό μου. Στην ενήλικη ζωή, ωστόσο, παρόλο που κανένας γιατρός ή επαγγελματίας δεν θα μπορέσει ποτέ να επικυρώσει „πραγματικά“ τις ασθένειές μου ως συνδεδεμένες με τραυματισμό εμβολίου, άρχισα να „συνδέω τις τελείες“ με τη βοήθεια διάφορων γιατρών της MAPS και άλλων που κατάλαβαν το εμβόλιο. τραυματισμοί, και η οικογένειά μου και εγώ συνειδητοποιήσαμε ότι πολλές από τις ιατρικές συννοσηρότητες που έχω αντιμετωπίσει σε όλη μου τη ζωή εμφανίστηκαν μέσα σε 3-6 μήνες μετά τον εμβολιασμό. Παρόλο που τα κοψίματα στο πηγούνι και η ιγμορίτιδα είχαν αιτίες που δεν σχετίζονται με τον εμβολιασμό, όλα τα αυτιστικά μου συμπτώματα (συμπεριλαμβανομένων των προβλημάτων συμπεριφοράς και αισθήσεων) εξερράγησαν με απώλεια λειτουργικού επιπέδου και απώλεια γλώσσας (αν και ορισμένα συμπτώματα εμφανίστηκαν από τη γέννηση), μετά τη λήψη εμβόλιο DPT σε ηλικία 18 μηνών. Η ασθένεια κίνησης, η αλλεργία στο σιτάρι και διάφορα γαστρεντερικά και πεπτικά προβλήματα εμφανίστηκαν αρκετούς μήνες αφότου έλαβα ένα εμβόλιο MMR σε ηλικία 5 ετών. Έλαβα την πρώτη δόση ενός εμβολίου για την ηπατίτιδα Β στην ηλικία των 11 ετών (το οποίο τώρα γίνεται κατά τη γέννηση στις περισσότερες πολιτείες), το οποίο ακολούθησε οξεία προσβολή στομαχικής γρίπης 2 μήνες αργότερα. Η δεύτερη δόση ενός εμβολίου για την ηπατίτιδα Β στην ηλικία των 11 ετών προκάλεσε πονόλαιμο και άλλη μια οξεία κρίση γρίπης στομάχου αρκετές εβδομάδες αργότερα, ορατά συμπτώματα χαμηλής παλινδρόμησης οξέος, μια απειλητική για τη ζωή αυτοάνοση και κατάρρευση του πεπτικού συστήματος όπου σχεδόν πέθαινα από την πείνα , και η αλλεργία μου στο σιτάρι επεκτάθηκε σε μια πλήρη αλλεργία στη γλουτένη. Επιβίωσα όχι από τη συμβατική ιατρική, όπου πολλοί γιατροί έστειλαν εμένα και τους γονείς μου στο σπίτι ισχυριζόμενοι ότι «δεν είχα τίποτα κακό», αλλά υποβλήθηκα σε διάφορες εναλλακτικές βιοϊατρικές παρεμβάσεις που μου επέτρεψαν να ανακτήσω τις πεπτικές ικανότητες και μου έσωσαν τη ζωή.
Αργότερα στη ζωή μου, τα συμπτώματά μου αλλεργίας στη γλουτένη άρχισαν να εξελίσσονται από έναν πονοκέφαλο ημικρανίας σε έναν συνδυασμό διάφορων συμπτωμάτων κρυολογήματος και γρίπης κάθε φορά που πίνω γλουτένη. Αφού έλαβα ένα εμβόλιο μηνιγγίτιδας σε ηλικία 18 ετών, αυτά τα συμπτώματα άρχισαν να εμφανίζονται ανεξάρτητα από την αλλεργία μου στη γλουτένη, η οποία συνήθως αποτελείται από ρίγη, πυρετούς, πονόλαιμο και οξεία ρινική συμφόρηση, ξεκινώντας με μια περίοδο αυτών των συμπτωμάτων. εμφανίστηκε 4 μήνες μετά το εμβόλιο. Αυτές οι κρίσεις έχουν επικυρωθεί από έναν γιατρό της MAPS ότι σχετίζονται με αυτοάνοσα αίτια και όχι απαραίτητα με κρυολόγημα ή γρίπη, την οποία υπομένω περιοδικά μέχρι σήμερα. Επίσης ζω με χαμηλή παλινδρόμηση οξέος και δυσανεξία στη γλουτένη που ευτυχώς μπορώ να αντιμετωπίσω με φάρμακα.
Παρέμεινα σιωπηλός για τα ιατρικά μου ζητήματα για πολλά χρόνια καθώς ξεκίνησε η καριέρα μου ως αυτιστικός αυτοσυνήγορος, από την ηλικία των 11 ετών και σε όλη την εφηβεία, μέχρι που άρχισα να παρακολουθώ βιοϊατρικά συνέδρια για τον αυτισμό και ανακάλυψα ότι υπήρχαν και άλλα αυτιστικά άτομα όπως εγώ που πέρασα από παρόμοια ζητήματα που αντιμετώπισα στην παιδική ηλικία και ότι πολλά από αυτά τα θέματα συνδέονταν με τραυματισμό από εμβόλιο. Όταν η οικογένειά μου συνειδητοποίησε ότι υπήρχε μια πιθανή σύνδεση μεταξύ των ιατρικών μου προβλημάτων και ενός τραυματισμού από το εμβόλιο, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την πλατφόρμα μου ως αυτοσυνήγορο για να μοιραστώ την ιστορία μου σε εκδηλώσεις βιοϊατρικού αυτισμού και σε εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης για τα εμβόλια, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι η ιστορία μου κοινοποιείται αυστηρά σε αυτά τα γεγονότα και δεν παρερμηνεύεται από πτυχές της κοινότητας του αυτισμού που αντιτίθενται στην ιδέα του τραυματισμού από το εμβόλιο.
Οι περισσότεροι αυτιστικοί υποστηρικτές του εαυτού αντιτίθενται στην ιδέα του τραυματισμού από το εμβόλιο και τείνουν να επιτίθενται σε άτομα που μιλούν για τραυματισμό από εμβόλια. Ωστόσο, αποφάσισα να παρευρεθώ ανοιχτά σε τέτοιες εκδηλώσεις για να μιλήσω για τον εαυτό μου, ώστε η ιστορία μου να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μιλήσω για λογαριασμό άλλων με τραυματισμούς από εμβόλια που δεν μπορούν να μιλήσουν για τον εαυτό τους. Ελπίζω ότι μοιράζομαι την ιστορία μου, το έχω κάνει.
~ Τζέιμς Ουίλιαμς
Για περισσότερα από τον James Williams, κάντε κλικ εδώ.
