Η συνολική διασπορά είναι ο χρόνος που μπορεί να καθυστερήσει μια δραστηριότητα χωρίς να καθυστερήσει το έργο. Γιατί είναι σημαντικό; και σε ποιον ανήκει; αυτό θα συζητήσουμε σε αυτό το άρθρο.
Όταν πρόκειται για αξίωση Παράτασης Χρόνου (ΕΟΤ), η συνολική διακύμανση παίζει τον βασικό ρόλο του καθορισμού των ημερών που καθυστερούν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχει πάντα ένα επιχείρημα σχετικά με το σε ποιον ανήκει το συνολικό float. Υπάρχουν 3 σενάρια συνολικής επίπλευσης σε ένα κατασκευαστικό έργο:
1- Ο πελάτης κατέχει τη συνολική διασπορά:
Σε αυτήν την περίπτωση, οι καθυστερήσεις πελάτη που σχετίζονται με δραστηριότητες με συνολική διασπορά δεν υπολογίζονται ως καθυστερήσεις EOT έως ότου καεί όλη η συνολική διασπορά. Με άλλα λόγια, εάν μια δραστηριότητα σχετίζεται με τον πελάτη και έχει συνολική διασπορά 30 ημερών, ο πελάτης μπορεί να καθυστερήσει τη δραστηριότητα αυτή έως και 30 ημέρες και ο ανάδοχος δεν μπορεί να διεκδικήσει τον ΕΟΤ.
2- Ο ανάδοχος κατέχει τη συνολική διασπορά:
Σε αυτήν την περίπτωση, οι καθυστερήσεις του εργολάβου που σχετίζονται με δραστηριότητες με συνολική διασπορά δεν υπολογίζονται ως καθυστερήσεις έως ότου καούν όλες οι συνολικές επιδόσεις (Αν και η απόκλιση μεταξύ προγραμματισμένου % και πραγματικού % θα επηρεαστεί).
3- Το έργο κατέχει το συνολικό float:
Αυτό είναι το πιο δίκαιο σενάριο κατά τη γνώμη μου. Οι συνολικές πλωτήρες ανήκουν στο έργο. Όποιος (Πελάτης ή Ανάδοχος) το κάψει πρώτος (το χρησιμοποιεί) το κατέχει.
Συμπέρασμα:
Εκτός και αν αναφέρεται ξεκάθαρα στη σύμβαση σε ποιον ανήκει το σύνολο του float, η πιο συνηθισμένη περίπτωση είναι ότι το έργο κατέχει τα float του. Το πρόβλημα θα τεθεί όταν υπάρχουν εξαρτήσεις μεταξύ της δραστηριότητας του πελάτη και της δραστηριότητας του εργολάβου, όπου και οι δύο καθυστερούν και υπάρχει διακύμανση αυτής της δραστηριότητας. Ποιος θα χρησιμοποιήσει τις διαθέσιμες συνολικές διακυμάνσεις και ποιος θα αναλάβει τις καθυστερήσεις; Επομένως, το σενάριο 3 «Το έργο κατέχει τη συνολική διασπορά» είναι λογικό κατά τη γνώμη μου.
