Στο πλαίσιο του προγράμματος χρηματοδότησης „Πολιτιστικές Κοινότητες – Ικανότητες, Μυαλά, Συνεργασία“, το Museum für Druckkunst Leipzig και το Käthe-Kollwitz-Museum του Βερολίνου μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν μια συναρπαστική και αμοιβαία εμπλουτιστική συνεργασία. Η θεματική εστίαση ήταν η καλλιτεχνική και τεχνική τεχνική της ξυλογραφίας. Σε μια ερευνητική, πειραματική προσέγγιση, οι υπάλληλοι των δύο μουσείων εξέτασαν την ίδια την τεχνολογία γραμματοσειράς, τη φωτογραφική και φιλμική της μεταδοτικότητα και τις πιθανότητές της στην πρακτική επικοινωνίας του μουσείου.
Κατά τη διάρκεια αμοιβαίων επισκέψεων στα μουσεία, οι εργαζόμενοι και των δύο μουσείων αντάλλαξαν απόψεις για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των αντίστοιχων συλλογών και συζήτησαν για τις δυνατότητες διαφόρων μορφών επικοινωνίας.
Και τα δύο μουσεία προσφέρουν μια εξαιρετική ευκαιρία να εξερευνήσετε και να κατανοήσετε την ξυλογραφία από διαφορετικές οπτικές γωνίες μέσα από τις αντίστοιχες συλλογικές εστίες τους.
Μοτίβα για φυλλάδια, τραπουλόχαρτα ή εικόνες αγίων παράγονται με αυτήν την τεχνική εκτύπωσης από τα τέλη του 14ου αιώνα. Με την εφεύρεση του τυπογραφείου, η ξυλογραφία προσέφερε μια κατάλληλη μέθοδο για την εικονογράφηση βιβλίων. Επειδή το μπλοκ εκτύπωσης θα μπορούσε να εισαχθεί απευθείας στην τυπογραφική στοιχειοθεσία και να εκτυπωθούν και τα δύο μαζί σε ένα βήμα. Η έκθεση στο Μουσείο Τυπογραφικής Τέχνης δίνει στον επισκέπτη μια εικόνα για την ιστορία και την εξέλιξη της τεχνικής της ξυλογραφίας και δείχνει τυπογραφικά και καλλιτεχνικά στυλ που έχουν χρησιμοποιηθεί με την πάροδο του χρόνου.
Στο Μουσείο Käthe Kollwitz, η καλλιτεχνική χρήση αυτής της τεχνικής αντιγραφής μπορεί να δει κανείς στο έργο ενός καλλιτέχνη. Η γραφίστας και γλύπτρια Käthe Kollwitz (1867-1945) ανακάλυψε την τεχνική της ξυλογραφίας αργά στο καλλιτεχνικό της έργο. Μετά τον χαμό του γιου της Πέτρου, που πέθανε στον Α‘ Παγκόσμιο Πόλεμο, άρχισε να ασχολείται καλλιτεχνικά με τη θλίψη της, τα αισθήματα ενοχής της και τις συνέπειες του πολέμου και το 1922 ολοκλήρωσε επτά ξυλογραφίες για τη γραφική σειρά „War“. Οι ξυλογραφίες της χαρακτηρίζονται από καθαρές γραμμές, έντονες αντιθέσεις και εκφραστική απεικόνιση. Η Kollwitz χρησιμοποίησε την ξυλογραφία για να ενισχύσει και να τονίσει τις απόψεις της, απεικονίζοντας τις φιγούρες και το περιβάλλον της με αιχμηρές άκρες και ισχυρές σκιές. Η ξυλογραφία της επέτρεψε να μεταφέρει το μήνυμά της άμεσα και απερίφραστα, καθιστώντας το έργο της μερικές από τις πιο αξιόλογες καλλιτεχνικές εκφράσεις του 20ού αιώνα.
Αποκορύφωμα της συνεργασίας ήταν το διήμερο κοινό διεπιστημονικό εργαστήριο με επικεφαλής τον καλλιτέχνη και πολιτικό καλλιτέχνη Yili Rojas στο Μουσείο Käthe Kollwitz, όπου υπήρξε σκάλισμα, φωτογραφία, κινηματογράφηση και πολλή συζήτηση. Η κύρια εστίαση ήταν στο πώς η τεχνική της ξυλογραφίας μπορεί να μεταφερθεί φωτογραφικά και φιλμ και ποιες κοινωνικές και πολιτικές προοπτικές μπορούν να παίξουν ρόλο σε συλλογική δουλειά. Οι συμμετέχοντες μίλησαν επίσης για τις πρακτικές μεσολαβητικές δυνατότητες της ξυλογραφίας.
Τα πρακτικά εργαστήρια που προσφέρονται από τα αντίστοιχα μουσεία δεν χρησιμεύουν μόνο για να μυήσουν τους επισκέπτες στην τεχνική της ξυλογραφίας, αλλά τους δίνουν επίσης την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν μια νέα τεχνική για να δώσουν στις σκέψεις τους μια καλλιτεχνική μορφή. Η ψηφιακή προσέγγιση του θέματος είναι ένας σύγχρονος τρόπος για να εκτιμήσουν οι νεότερες γενιές τη σημασία και την αξία της ξυλογραφίας στην ιστορία της τέχνης. Με αμοιβαία ανταλλαγή, οι συμμετέχοντες μπόρεσαν να μοιραστούν τις εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρίες τους και έτσι να δώσουν ο ένας στον άλλο νέες ιδέες.
Στο τέλος θα παράγεται μια ταινία στην οποία η καλλιτέχνης Susann Hoch θα παρουσιάσει την ξυλογραφία ως καλλιτεχνική τεχνική εκτύπωσης
